Τραυματική Βλάβη Εγκεφάλου


Γενικές Πληροφορίες
Ενώ τα συμπτώματα εγκεφαλικού τραυματισμού στα παιδιά είναι παρόμοια με αυτά που βιώνουν οι ενήλικες, ο λειτουργικός αντίκτυπος μπορεί να είναι πολύ διαφορετικός. Τα παιδιά δεν είναι μικροί ενήλικες. Ο εγκέφαλος ενός παιδιού εξακολουθεί να αναπτύσσεται. Οι γνωστικές βλάβες των παιδιών με εγκεφαλική βλάβη μπορεί να μην είναι άμεσα εμφανείς μετά τον τραυματισμό, αλλά μπορεί να γίνουν εμφανείς καθώς μεγαλώνει το παιδί. Αυτές οι επιπτώσεις μπορούν να δημιουργήσουν προκλήσεις ζωής για τη ζωή και τη μάθηση για τα παιδιά, τις οικογένειές τους, τα σχολεία και τις κοινότητες.

Σε αυτό το τμήμα δε θα επικεντρωθούμε στο τεχνικό σημείο των χειρουργείων που μπορεί να χρειαστεί ένα παιδί που έχει πάθει μία τραυματική βλάβη του εγκεφάλου ή του νωτιαίου μυελού, αλλά περισσότερο στα χαρακτηριστικά και στις επιπτώσεις ενός τραυματισμού και στις ανάγκες υποστήριξης.

Συχνότητα
Η Τραυματική Βλάβη Εγκεφάλου (ΤΒΕ) είναι η κύρια αιτία αναπηρίας και θανάτου σε παιδιά και εφήβους. Σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων, για παράδειγμα στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, οι δύο ηλικιακές ομάδες που διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εγκεφαλικής βλάβης είναι ηλικία 0-4 και 15-19 ετών.

Στις ΗΠΑ μεταξύ των ηλικιών 0 έως 19 ετών, κάθε χρόνο κατά μέσο όρο 62.000 παιδιά υποφέρουν από τραυματισμούς στον εγκέφαλο που απαιτούν νοσηλεία σε νοσοκομείο ως αποτέλεσμα τροχαίων ατυχημάτων, πτώσεων, αθλητικών τραυματισμών, σωματικής κακοποίησης και άλλων αιτιών. 564.000 παιδιά εμφανίζονται στα τμήματα έκτακτης ανάγκης του νοσοκομείου για τραυματισμό κεφαλής.

Στις ΗΠΑ μεταξύ των παιδιών ηλικίας 0 έως 14 ετών, η εγκεφαλική βλάβη έχει ως αποτέλεσμα 2.685 θανάτους, 37.000 νοσηλείες και 435.000 επισκέψεις σε τμήματα έκτακτης ανάγκης.

Τα ποσοστά είναι παρόμοια με αυτά άλλων χωρών.

Συμπτώματα και Ανάρρωση
Οποιαδήποτε ή όλα τα ακόλουθα συμπτώματα ή διαταραχές μπορεί να εμφανιστούν σε διαφορετικούς βαθμούς σε παιδιά που έχουν υποστεί εγκεφαλική βλάβη. Η φύση του τραυματισμού και των συνεπειών του μπορεί να κυμαίνεται από ήπια μέχρι σοβαρή και η πορεία της αποκατάστασης είναι πολύ δύσκολο να προβλεφθεί για οποιοδήποτε παιδί. Με την έγκαιρη διάγνωση και τη συνεχιζόμενη θεραπευτική παρέμβαση, η σοβαρότητα αυτών των συμπτωμάτων μπορεί να μειωθεί. Τα συμπτώματα μπορεί να ποικίλουν σε μεγάλο βαθμό ανάλογα με την έκταση και τη θέση του εγκεφαλικού τραύματος. Οι βλάβες σε έναν ή περισσότερους τομείς (όπως η γνωστική λειτουργία, οι σωματικές ικανότητες, η επικοινωνία ή η διαταραχή της κοινωνικής / συμπεριφοράς) είναι κοινές.

Σωματικά Ελλείμματα μπορεί να περιλλαμβάνουν προβλήματα στα ακόλουθα:
  • Πρόβλημα στην Ομιλία, Όραση, Ακοή
  • Πονοκέφαλοι
  • Ελλειπής Συντονισμός κινήσεων
  • Σπαστικότητα Μυών
  • Πάρεση ή παράλυση
  • Προβλήματα στη γραφή
  • Προβλήματα ισορροπίας
  • Έντονη μακροχρόνια κούραση ή μειωμένες αντοχές
  • Επιληπτικές διαταραχές

Νοητικά Προβλήματα μπορει να περιλαμβάνουν:
  • βραχυπρόθεσμα ελλείμματα μνήμης
  • μειωμένη συγκέντρωση
  • βραδύτητα σκέψης
  • περιορισμένη προσοχή
  • διαταραχές της αντίληψης
  • μειωμένες δεξιότητες επικοινωνίας
  • πάρεση ή παράλυση

Ψυχολογικά Προβλήματα μπορεί να περιλαμβάνουν:
  • Μεταβολές διάθεσης
  • άρνηση
  • εγωκεντρικότητα
  • ανησυχία/άγχος
  • κατάθλιψη
  • μείωση της αυτοεκτίμησης
  • σεξουαλική δυσλειτουργία
  • έλλειψη κινήτρου
  • δυσκολία στον έλεγχο των συναισθημάτων

Ενώ τα συμπτώματα εγκεφαλικού τραυματισμού στα παιδιά είναι παρόμοια με τα συμπτώματα που εμφανίζουν οι ενήλικες, η λειτουργική επίπτωση μπορεί να είναι πολλή διαφορετική. Τα παιδιά δεν είναι μικροί ενήλικες. Ο εγκέφαλος ενός παιδιού συνεχίζει να αναπτύσσεται. Υπήρχε η υπόθεση ότι ένα παιδί με εγκεφαλική βλάβη θα αναρρώσει καλύτερα από έναν ενήλικα επειδή υπάρχει περισσότερη «πλαστικότητα» σε έναν νέο εγκέφαλο, αλλά πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει ότι αυτό δεν είναι ακριβές. Ο τραυματισμός του εγκεφάλου έχει στην πραγματικότητα πιο καταστροφικό αντίκτυπο σε ένα παιδί παρά ένας τραυματισμός της ίδιας σοβαρότητας σε έναν ώριμο ενήλικα.

Οι γνωστικές διαταραχές των παιδιών μπορεί να μην είναι άμεσα εμφανείς μετά τον τραυματισμό, αλλά μπορεί να γίνουν εμφανείς καθώς το παιδί μεγαλώνει και αντιμετωπίζει αυξημένες γνωστικές και κοινωνικές προσδοκίες για ανώτερη εκπαίδευση και πιο σύνθετη και κοινωνικά κατάλληλη συμπεριφορά. Αυτά τα καθυστερημένα αποτελέσματα μπορούν να δημιουργήσουν προκλήσεις ζωής για τη ζωή και τη μάθηση για τα παιδιά, τις οικογένειές τους, τα σχολεία και τις κοινότητες. Μερικά παιδιά μπορεί να υπομείνουν δια βίου σωματικές προκλήσεις. Ωστόσο, οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν πολλά παιδιά με εγκεφαλική βλάβη είναι οι αλλαγές στις ικανότητές τους να σκέπτονται, να μαθαίνουν και να αναπτύσσουν κοινωνικά κατάλληλες συμπεριφορές.

Τα κοινά ελλείμματα μετά από εγκεφαλική βλάβη περιλαμβάνουν δυσκολία στην επεξεργασία πληροφοριών, διαταραχή της κρίσης και της συλλογιστικής σκέψης. Όταν τραυματίζεται ένας ενήλικας, αυτά τα ελλείμματα μπορούν να γίνουν εμφανή στους μήνες που ακολουθούν τον τραυματισμό. Για ένα παιδί, μπορεί να περάσουν χρόνια πριν γίνουν εμφανή τα ελλείμματα από τον τραυματισμό.


Εκπαίδευση και Υποστήριξη
Όταν τα παιδιά με εγκεφαλική βλάβη επιστρέφουν στο σχολείο, οι εκπαιδευτικές και συναισθηματικές τους ανάγκες είναι συχνά πολύ διαφορετικές από πριν από τον τραυματισμό. Η αναπηρία τους έχει συμβεί ξαφνικά και, σε πολλές περιπτώσεις, τραυματικά. Μπορούν συχνά να θυμούνται πώς ήταν πριν από τον εγκεφαλικό τραυματισμό, που μπορεί να επιφέρει πολλές συναισθηματικές και κοινωνικές αλλαγές. Η οικογένεια, οι φίλοι και οι δάσκαλοι του παιδιού μπορούν επίσης να θυμούνται το παιδί πριν από τον τραυματισμό και μπορεί να δυσκολεύουν να προσαρμόσουν τις προσδοκίες τους για το παιδί.

Είναι σημαντικό να σχεδιάσετε προσεκτικά την επιστροφή του παιδιού στο σχολείο. Συχνές διαμαρτυρίες από μαθητές με εγκεφαλική βλάβη περιλαμβάνουν δυσκολία στη μνήμη και κατανόηση, δυσκολία στην ολοκλήρωση του απαιτούμενου όγκου εργασίας σε έναν καθορισμένο χρόνο, έλλειψη ενέργειας, ευαισθησία στην απόσπαση της προσοχής και σύγχυση.

Τα σχολικά συστήματα είναι πρόθυμα να παρέχουν υποστήριξη σε μαθητές με εγκεφαλική βλάβη, αλλά πολλοί μαθητές και γονείς δεν γνωρίζουν τις διαθέσιμες δομές. Υπάρχουν δύο σημαντικοί στόχοι όταν καθορίζετε ποια, αν υπάρχουν, είναι σημαντικά για την επιτυχία του μαθητή. Πρώτον, οι γονείς θα πρέπει να συναντηθούν με τη διοίκηση του σχολείου ή της σχολής για να συζητήσουν την κατάσταση. Δεύτερον, μια διεξοδική αξιολόγηση των ακαδημαϊκών και γνωστικών ικανοτήτων του μαθητή / σπουδαστή είναι απαραίτητη για τον προσδιορισμό των δομών που είναι απαραίτητες. Αυτές οι αξιολογήσεις μπορούν να πραγματοποιηθούν από νευροψυχολόγους, ψυχολόγους και εκπαιδευμένους σχολικούς ψυχολόγους. Είναι σημαντικό να συμβουλευτείτε έναν έμπειρο επαγγελματία εγκεφαλικού τραυματισμού (όπως ο παιδονευροχειρουργός ή ο θεράπων του παιδιού), ο οποίος μπορεί να τεκμηριώσει σχολαστικά τις ακαδημαϊκές δυνάμεις, τους περιορισμούς και τις προτεινώμενες δομές υποστήριξης. Σχεδόν όλα τα σχολεία απαιτούν τεκμηρίωση αναπηρίας και συστάσεις για την παροχή υποστήριξης.

Παραδείγματα υποστήριξης περιλαμβάνουν:

  • Επιπλέον χρόνο για να ολοκληρώσει την εργασία ή την εξέταση
  • Επιτρέποντας επιπλέον ή εκτεταμένα διαλείμματα
  • Η βαθμολόγηση της ποιότητας της εργασίας σε σχέση με την ποσότητα της εργασίας (όχι πόσο πολύ έγραψε ο μαθητής / σπουδαστής, αλλά πόσο καλά το έγραψε)
  • Παρέχοντας στον μαθητή τις σημειώσεις του εκπαιδευτή (ή λεπτομερείς)
  • Επιτρέποντας στον μαθητή ή φοιτητή να καταγράφει το μάθημα τάξη για αναπαραγωγή αργότερα στο σπίτι του
  • Παροχή σαφών προφορικών και γραπτών οδηγιών
  • Εφαρμογή βοηθητικής τεχνολογίας, όταν υπάρχει
  • Όταν ο δάσκαλος βαθμολογεί το έργο του σπουδαστή, μπορεί να μειώσει την έμφαση στα ορθογραφικά και γραμματικά σφάλματα, εκτός αν είναι ο σκοπός της εξέτασης
  • Τοποθετήστε τον μαθητή στο μπροστινό μέρος της τάξης ή κοντά στον δάσκαλο
  • Δεν απαιτεί από τον μαθητή να διαβάσει δυνατά ή να παρουσιάσει υλικό μπροστά στους συμμαθητές
  • Επιτρέποντας επιπλέον χρόνο για να ολοκληρώσει τις διάφορες δοκιμές ή τεστ χωρίς περισπασμούς
  • Επιτρέποντας προφορικές εξετάσεις αντί για γραπτές
  • Αξιολόγηση της γνώσης με ερωτήσεις πολλαπλών επιλογών

Οι δομές αυτές συχνά αναφέρονται ως “εξατομικευμένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα” (ΕΕΠ) του φοιτητή / μαθητή. Ένα ΕΕΠ είναι ένα σχέδιο ή πρόγραμμα που αναπτύχθηκε για να εξασφαλίσει ότι ένα παιδί που έχει αναπηρία και παρακολουθεί ένα δημοτικό ή δευτεροβάθμιο εκπαιδευτικό ίδρυμα λαμβάνει εξειδικευμένες οδηγίες και συναφείς υπηρεσίες. Ένα ΕΕΠ είναι ένα ευέλικτο σχέδιο και μπορεί να αλλάξει καθώς οι γονείς, το σχολείο και ο μαθητής μαθαίνουν περισσότερα για το είδος των δομών υποστήριξης που ο μαθητής χρειάζεται για την επιτυχία στην τάξη.