Αραχνοειδείς Κύστεις


Γενικές Πληροφορίες
Οι αραχνοειδείς κύστεις είναι σάκοι γεμάτοι με υγρό που εμφανίζονται στην αραχνοειδή μεμβράνη που καλύπτει τον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό. Υπάρχουν τρεις μεμβράνες που καλύπτουν αυτά τα μέρη του κεντρικού νευρικού συστήματος: Η σκληρά μήνιγγα, η αραχνοειδής και η χοριοειδής. Στις αραχνοειδείς μεμβράνες εμφανίζονται αραχνοειδείς κύστεις, οι οποίες μπορεί επίσης να επεκταθούν στον χώρο μεταξύ της χοριοειδούς και της αραχνοειδούς μήνιγγας (υπαραχνοειδής χώρος). Οι πιο συνηθισμένες θέσεις για ενδοκρανιακές αραχνοειδείς κύστεις είναι ο μέσος βόθρος (κοντά στον κροταφικό λοβό), η υπερεφιππιακή περιοχή (κοντά στην τρίτη κοιλία) και ο οπίσθιος βόθρος, όπου βρίσκεται η παρεγκεφαλίδα, η γέφυρα και ο προμήκης μυελός. Σε πολλές περιπτώσεις, οι αραχνοειδείς κύστεις δεν προκαλούν συμπτώματα. Σε περιπτώσεις που εμφανίζονται συμπτώματα, αυτά μπορεί να είναι οι πονοκέφαλοι, οι επιληπτικές κρίσεις και η ανώμαλη συσσώρευση υπερβολικού εγκεφαλονωτιαίου υγρού στον εγκέφαλο (υδροκεφαλία). Η ακριβής αιτία των αραχνοειδών κύστεων είναι άγνωστη. Οι αραχνοειδείς κύστεις ταξινομούνται ανάλογα με τη συγκεκριμένη τους θέση.


Σημεία & συμπτώματα

Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι αραχνοειδείς κύστεις είναι παρούσες κατά τη γέννηση (συγγενείς), αλλά συνήθως δεν προκαλούν συμπτώματα (ασυμπτωματικές) καθ’ όλη τη διάρκεια ζωής ενός ατόμου. Λιγότερο συχνά, οι αραχνοειδείς κύστεις μπορεί να αναπτυχθούν λόγω τραυματισμού στο κεφάλι, της παρουσίας όγκου, λοίμωξης ή χειρουργικής επέμβασης στον εγκέφαλο

Το εάν θα εμφανιστούν συμπτώματα εξαρτάται από το μέγεθος και τη συγκεκριμένη θέση της κύστης στον εγκέφαλο. Οι μικρές κύστεις συνήθως δεν προκαλούν συμπτώματα. Ωστόσο, οι κύστες μπορούν να αυξηθούν σε μέγεθος προκαλώντας συμπτώματα, ειδικά αν πιέζουν κάποιο κρανιακό νεύρο, τον εγκέφαλο ή το νωτιαίο μυελό.

Οι περισσότερες περιπτώσεις αραχνοειδών κύστεων που σχετίζονται με συμπτώματα εμφανίζονται στην παιδική ηλικία. Τα συγκεκριμένα συμπτώματα ποικίλλουν από περίπτωση σε περίπτωση. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι τα άτομα που έχουν προσβληθεί δεν θα έχουν όλα τα συμπτώματα που αναφέρονται παρακάτω.

Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα που σχετίζονται με τις αραχνοειδείς κύστεις είναι συνήθως μη ειδικά και περιλαμβάνουν πονοκεφάλους, ναυτία, έμετο, ζάλη και συσσώρευση υπερβολικού εγκεφαλονωτιαίου υγρού στον εγκέφαλο (υδροκεφαλία), με αποτέλεσμα την αυξημένη ενδοκρανιακή πίεση Σε σπάνιες περιπτώσεις, σε ορισμένα παιδιά, μία αραχνοειδής κύστη μπορεί να προκαλέσει δυσμορφία ορισμένων κρανιακών οστών, με αποτέλεσμα την αφύσικα μεγάλη κεφαλή (μακροκεφαλία). .

Μια ποικιλία πρόσθετων συμπτωμάτων εμφανίζονται σε ορισμένα άτομα με αραχνοειδείς κύστεις ανάλογα με το μέγεθος και τη θέση της κύστης. Οι περισσότερες κύστες εμφανίζονται στο μέσο βόθρο. Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν λήθαργο, επιληπτικές κρίσεις, ανωμαλίες της όρασης και ανωμαλίες της ακοής. Μπορεί να υπάρχουν νευρολογικά συμπτώματα επειδή οι αραχνοειδείς κύστεις μπορεί να προκαλέσουν αυξημένη πίεση στις δομές του εγκεφάλου. Τέτοια νευρολογικά ευρήματα μπορεί να περιλαμβάνουν αναπτυξιακές καθυστερήσεις, μεταβολές συμπεριφοράς, αδυναμία ελέγχου εθελοντικών κινήσεων (αταξία), δυσκολίες με την ισορροπία και το βάδισμα και νοητική στέρηση. Έχει επίσης αναφερθεί αδυναμία ή παράλυση από τη μία πλευρά του σώματος (ημιπάρεση).

Εκτός από τον υδροκέφαλο, οι κύστεις που βρίσκονται στην περιοχή πάνω από το τουρκικό εφίππιο μπορεί να συσχετιστούν με διαταραχές της όρασης, συνεχή κινήσεις της κεφαλής μπρος και πίσω και διαταραχές που επηρεάζουν ορισμένους αδένες που παράγουν ορμόνες και συμβάλλουν στη ρύθμιση του ρυθμού ανάπτυξης, της σεξουαλικής ανάπτυξης και ορισμένων μεταβολικών και ενδοκρινολογικών λειτουργιών.

Αν και συμβαίνουν πολύ λιγότερο συχνά από εκείνες που βρίσκονται μέσα στο κρανίο (ενδοκρανιακές), αραχνοειδείς κύστεις μπορεί επίσης να προκύψουν στη σπονδυλική στήλη (σπονδυλικές αραχνοειδείς κύστεις). Αυτές οι αραχνοειδείς κύστεις μπορεί να σχετίζονται με προοδευτική αδυναμία των ποδιών, μυρμήγκιασμα ή μούδιασμα στα χέρια ή τα πόδια, ανώμαλη καμπυλότητα της σπονδυλικής στήλης (σκολίωση), πόνο στην πλάτη και ακούσιες μυϊκές σπασμούς (σπαστικότητα) , δύσκαμπτες κινήσεις των ποδιών. Σε σπάνιες περιπτώσεις, αυτές οι κύστεις μπορεί να προκαλέσουν παράλυση των ποδιών (παραπληγία). Οι λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος μπορεί επίσης να εμφανιστούν σε άτομα με κύστεις αραχνοειδούς σπονδυλικής στήλης.

Άλλα συμπτώματα και φυσικά ευρήματα έχουν αναφερθεί ότι σχετίζονται με αραχνοειδείς κύστεις, συμπεριλαμβανομένων πονοκεφάλων, ημικρανίας, διαταραχής έλλειψης προσοχής και δυσκολίες στην κατανόηση ή τη έκφραση της γλώσσας (αφασία). Η ακριβής σχέση αιτίου-αποτελέσματος μεταξύ αυτών των ευρημάτων και αραχνοειδών κύστεων δεν είναι πάντα σαφής.

Αιτίες
Η ακριβής αιτία των αραχνοειδών κύστεων δεν είναι γνωστή. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι οι περισσότερες περιπτώσεις αραχνοειδών κύστεων είναι αναπτυξιακές δυσπλασίες που προκύπτουν από την ανεξήγητη διάσπαση ή σχίσιμο της αραχνοειδούς μεμβράνης. Σύμφωνα με την ιατρική βιβλιογραφία, περιπτώσεις αραχνοειδών κύστεων έχουν βρεθεί σε πολλαπλά μέλη οικογενειών (συγγενείς περιπτώσεις) υποδεικνύοντας ότι μια γενετική προδιάθεση μπορεί να διαδραματίσει κάποιο ρόλο στην ανάπτυξη αραχνοειδών κύστεων σε μερικά άτομα.

Σε μερικές περιπτώσεις, οι αραχνοειδείς κύστεις που εμφανίζονται στο μέσο βόθρο συνοδεύονται από υπανάπτυξη (υποπλασία) ή συμπίεση του κροταφικού λοβού. Ο ακριβής ρόλος που διαδραματίζουν οι ανωμαλίες του κροταφικού λοβού στην ανάπτυξη των αραχνοειδών κύστεων του μέσου βόθρου είναι άγνωστος.

Μερικές επιπλοκές των αραχνοειδών κύστεων μπορεί να εμφανιστούν όταν μια κύστη έχει υποστεί βλάβη εξαιτίας μικρού τραύματος της κεφαλής. Το τραύμα μπορεί να προκαλέσει τη διαρροή του υγρού μέσα από την κύστη σε άλλες περιοχές (π.χ., υπαραχνοειδής χώρος). Τα αιμοφόρα αγγεία στην επιφάνεια μιας κύστης μπορεί να σχιστούν και να αιμορραγούν στην κύστη (ενδοκυστική αιμορραγία), αυξάνοντας το μέγεθος της. Εάν ένα αιμοφόρο αγγείο αιμορραγεί έξω από μια κύστη, μπορεί να προκύψει μια συλλογή αίματος (αιμάτωμα). Στις περιπτώσεις ενδοκυστικής αιμορραγίας ή αιματώματος, το άτομο μπορεί να έχει συμπτώματα αυξημένης πίεσης μέσα στο κρανίο (αυξημένη ενδοκράνιος πίεση) και συμπτώματα συμπίεσης του γειτονικού νευρικού ιστού.
Οι αραχνοειδείς κύστεις μπορούν επίσης να εμφανιστούν δευτερογενώς σε κάποιες διαταραχές όπως το σύνδρομο Marfan, η αραχνοειδίτιδα ή η αγενέση του μεσολοβίου.

Πληθυσμοί που επηρεάζονται

Οι αραχνοειδείς κύστεις επηρεάζουν τους άνδρες συχνότερα από τις γυναίκες. Μπορεί να εμφανιστούν σε οποιαδήποτε ηλικία και έχουν βρεθεί σε όλες τις φυλές και γεωγραφικές τοποθεσίες. Είναι ο πιο συνηθισμένος τύπος ενδοκρανιακής κύστης. Επειδή πολλές περιπτώσεις αραχνοειδών κύστεων δεν έχουν συμπτώματα, είναι δύσκολο να προσδιοριστεί η πραγματική συχνότητα αυτής της διαταραχής στον γενικό πληθυσμό.

Σχετικές διαταραχές - Διαφορική Διάγνωση

Τα συμπτώματα των ακόλουθων διαταραχών μπορεί να είναι παρόμοια με αυτά των αραχνοειδών κύστεων. Οι συγκρίσεις μπορεί να είναι χρήσιμες για μια διαφορική διάγνωση:
  • Οι όγκοι του εγκεφάλου είναι αναπτύξεις στον εγκέφαλο που μπορεί να είναι είτε καρκινικές (κακοήθεις) είτε μη καρκινικές (καλοήθεις). Τα συμπτώματα των κακοηθών και καλοηθών εγκεφαλικών όγκων είναι παρόμοια και εξαρτώνται από τον τύπο του όγκου και τη θέση του. Τα συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν επαναλαμβανόμενο πονοκέφαλο, επιληπτικές κρίσεις, συναισθηματική αστάθεια, ναυτία και / ή πόνο στο πρόσωπο ή μούδιασμα. Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τύποι όγκων του εγκεφάλου.
  • Η δυσπλασία του Dandy-Walker είναι μια σπάνια δυσπλασία του εγκεφάλου που υπάρχει από τη γέννηση (συγγενής). Χαρακτηρίζεται από έναν αφύσικα διευρυμένο χώρο στο πίσω μέρος του εγκεφάλου (κυστική 4η κοιλία) που παρεμβαίνει στην κανονική ροή του εγκεφαλονωτιαίου υγρού μέσα από τα ανοίγματα μεταξύ της κοιλίας και άλλων τμημάτων του εγκεφάλου (τρήματα του Magendie και του Luschka). Για αυτό το λόγο υπερβολικές ποσότητες εγκεφαλονωτιαίου υγρού συσσωρεύονται γύρω από τον εγκέφαλο και προκαλούν ασυνήθιστα υψηλή πίεση στο κρανίο, (συγγενής υδροκεφαλία) και νευρολογική δυσλειτουργία. Ενδέχεται επίσης να εμφανιστούν καθυστερήσεις στον κινητική ανάπτυξη καθώς και προβλήματα μάθησης. Η δυσπλασία του Dandy-Walker είναι μια μορφή «αποφρακτικού» ή «εσωτερικού μη-επικοινωνιακού υδροκεφάλου», που σημαίνει ότι η φυσιολογική ροή του εγκεφαλονωτιαίου υγρού έχει αποφραχθεί, με αποτέλεσμα τη διεύρυνση των κοιλιών
  • Το σύνδρομο του κενού τουρκικού εφιππίου (κενής σέλλας) είναι μια σπάνια διαταραχή που χαρακτηρίζεται από μεγέθυνση ή δυσπλασία μιας δομής στο κεφάλι που είναι γνωστή ως τουρκικό εφίππιο. Το τουρκικό εφίππιο είναι μια κοιλότητα σε σχήμα σέλας που βρίσκεται στο οστό στη βάση του κρανίου (σφηνοειδές οστό), στην οποία βρίσκεται η υπόφυση. Στο σύνδρομο της κενής σέλλας, το παραμορφωμένο τουρκικό εφίππιο είναι συχνά είτε εν μέρει είτε πλήρως γεμισμένο με εγκεφαλονωτιαίο υγρό. Ως αποτέλεσμα, ο υποφυσιακός αδένας είναι συχνά συμπιεσμένος και πεπλατυσμένος έτσι ώστε το τουρκικό εφίππιο να φαίνεται άδειο. Τα περισσότερα άτομα με σύνδρομο κενής σέλλας δεν έχουν κανένα σχετικό σύμπτωμα. Περιστασιακά, μπορεί να εμφανιστούν πονοκέφαλοι ή δυσλειτουργία της υπόφυσης. Το κενό τουρκικό εφίππιο μπορεί να εμφανιστεί ως πρωτογενής διαταραχή, για την οποία η αιτία είναι άγνωστη (ιδιοπαθής) ή ως δευτεροπαθής διαταραχή, στην οποία εμφανίζεται λόγω κάποιας άλλης υποκείμενης κατάστασης όπως μπορεί να είναι ένας όγκος της υπόφυσης ή ο τραυματισμός στην περιοχή της υπόφυσης.
  • Η πορεγκεφαλία είναι ένας γενικός όρος για ορισμένες διαταραχές που επηρεάζουν το κεντρικό νευρικό σύστημα. Η πορεγκεφαλία μπορεί να χαρακτηριστεί ως σποραδική ή οικογενειακή. Η σποραδική πορεγκεφαλία μπορεί να έχει πολλές διαφορετικές αιτίες, συμπεριλαμβανομένης της λοίμωξης λίγο πριν ή αμέσως μετά τη γέννηση (περιγεννητική λοίμωξη), τραύμα, μητρική ασθένεια, μητρικό διαβήτη ή μητρική χρήση αλκοόλ ή φαρμάκων όπως κοκαΐνη κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Η αυτοσωμική κυρίαρχη πορεγκεφαλία τύπου Ι εμφανίζεται λόγω μεταλλάξεων του γονιδίου COL4A1. Στην πορεγκεφαλία σχηματίζονται κύστες ή κοιλότητες στην επιφάνεια του εγκεφάλου. Αυτές οι κύστεις ή κοιλότητες μπορεί να γεμίσουν με εγκεφαλονωτιαίο υγρό, ένα άχρωμο υγρό που συνήθως περιβάλλει τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό για να παρέχει προστασία και τροφή. Η σοβαρότητα και τα συναφή συμπτώματα της πορεγκεφαλία ποικίλλουν δραματικά από το ένα άτομο στο άλλο, με βάση το μέγεθος και την ακριβή θέση των κοιλοτήτων ή των κύστεων που είναι γεμάτες με υγρό. Μερικά βρέφη αναπτύσσουν σοβαρές επιπλοκές λίγο μετά τη γέννηση. άλλα άτομα μπορεί να έχουν ήπια συμπτώματα που μπορεί να μην ανιχνευθούν. Τα σημεία και τα συμπτώματα της πορεγκεφαλίας μπορεί να περιλαμβάνουν αδυναμία ή παράλυση μιας πλευράς του σώματος (ημιπάρεση ή ημιπληγία), επιληπτικές κρίσεις, ποικίλους βαθμούς νοητικής καθυστέρησης και ημικρανίες. Τα άτομα με αυτοσωμική κυρίαρχη πορεγκεφαλία τύπου Ι έχουν προδιάθεση τραυματισμού μικρών αιμοφόρων αγγείων, συμπεριλαμβανομένων των μικρών αγγείων του εγκεφάλου.

Διάγνωση
Η διάγνωση των αραχνοειδών κύστεων γίνεται συχνά τυχαία, συχνά κατά την εξέταση ενός ατόμου με επιληπτικές κρίσεις ή λόγο κάποιου απεικονιστικού ελέγχου που γίνεται μετά από κάποια κάκωση κεφαλής. τη διάγνωση μπορεί να την υποψιαστεί κάποιος μετά τη λήψη λεπτομερούς ιστορικού ασθενούς, διεξοδικής κλινικής εξέτασης και ποικίλων εξειδικευμένων εξετάσεων, ιδιαίτερα προηγμένων μελετών απεικόνισης, όπως η υπολογιστική/αξονική τομογραφία (CT) και η μαγνητική τομογραφία (MRI). Η αξονική τομογραφία και οι μαγνητικές τομογραφίες μπορούν να αποκαλύψουν ή να επιβεβαιώσουν την παρουσία αραχνοειδών κύστεων. Κατά τη διάρκεια της αξονικής τομογραφίας ένας υπολογιστής και οι ακτίνες Χ χρησιμοποιούνται για να δημιουργήσουν ένα φιλμ που εμφανίζει διασταυρούμενες εικόνες της δομής του ιστού του εγκεφάλου. Κατά τη διάρκεια της μαγνητικής τομογραφίας, ένα μαγνητικό πεδίο και τα ραδιοκύματα χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία εγκαρσίων εικόνων του εγκεφάλου.


Πρότυπες θεραπείες
Οι περισσότερες αραχνοειδείς κύστεις εντοπίζονται τυχαία και παραμένουν σταθερές σε μέγεθος, οδηγώντας πολλούς γιατρούς να προτείνουν συντηρητική θεραπεία. Όταν δεν υπάρχουν συμπτώματα, δεν απαιτείται καμία θεραπεία και τα άτομα που πάσχουν από αυτές μπορεί να παρακολουθούνται περιοδικά. Εάν προκύψουν συμπτώματα, μπορεί να γίνει επανεκτίμηση μιας κύστης.
Όταν απαιτείται θεραπεία, η συγκεκριμένη θεραπεία που χρησιμοποιείται εξαρτάται από το εάν υπάρχουν συμπτώματα, το μέγεθος της κύστης και η συγκεκριμένη θέση της κύστης στο κρανίο.
Σε περιπτώσεις όπου συνιστάται θεραπεία, η θεραπεία παραδοσιακά συνίσταται σε μία από τις ακόλουθες τρεις διαδικασίες - μια ανοιχτή κρανιοτομία ή τοποθέτηση βαλβίδας κοιλιοπεριτοναϊκής παροχέτευσης ή χρησιμοποίηση του ενδοσκοπίου για τη δημιουργία μίας οδού επικοινωνίας ανάμεσα στην κύστη και στις κοιλίες του εγκεφάλου ώστε το υγρό της κύστης να παροχετεύεται και να κυκλοφορεί μαζί με το φυσιολογικό εγκεφαλονωτιαίο υγρό.
Κατά τη διάρκεια μιας ανοιχτής κρανιοτομής, αφαιρείται ένα τμήμα του κρανίου για να δοθεί πρόσβαση σε μια χειρουργική επέμβαση στο χειρουργείο, όπου γίνονται πολλαπλά ανοίγματα στο τοίχωμα της κύστης, ώστε το εγκεφαλονωτιαίο υγρό να παροχετεύεται στον υπαραχνοειδή χώρο όπου το υγρό επανα-απορροφάται στον περιβάλλοντα χώρο.

Εναλλακτικά, μερικές περιπτώσεις μπορεί να αντιμετωπιστούν με χειρουργική εισαγωγή μιας συσκευής στην κύστη για παροχέτευση είτε στο κοιλιακό σύστημα του εγκεφάλου είτε στην κοιλιακή κοιλότητα. Αυτό θα παράσχει μια επαρκή δίοδο για κυκλοφορία του εγκεφαλονωτιαίου υγρού.

Πιο πρόσφατα, οι εξελίξεις στην χειρουργική επέμβαση ελάχιστης επεμβατικής χειρουργικής του εγκεφάλου και κρανίου έχουν εξελίξει αυτές τις παραδοσιακές διαδικασίες σε πλήρως ενδοσκοπικές τεχνικές, που διακρίνονται από μικρότερους χρόνους λειτουργίας, λιγότερες επιπλοκές, εξαιρετικά αποτελέσματα με ταχύτερη ανάκαμψη και συνολικά μειωμένη νοσηρότητα των ασθενών. Ενώ η προσέγγιση ποικίλλει ανάλογα με το μέγεθος και τη θέση της αραχνοειδούς κύστης, η πλήρως ενδοσκοπική χειρουργική επέμβαση παρέχει στον χειρουργό ανώτερη πρόσβαση για την θεραπεία της κύστης χωρίς τις επιπλοκές και τους κινδύνους που σχετίζονται με μία ανοιχτή χειρουργική επέμβαση.

Λίγες εγκαταστάσεις παρέχουν αυτές τις ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές στις οποίες η εμπειρία του νευροχειρουργού παίζει μεγάλο ρόλο.
Οι σπονδυλικές αραχνοειδείς κύστεις μπορούν να αντιμετωπιστούν με την πλήρη χειρουργική αφαίρεση (εκτομή) της κύστης, αν είναι δυνατόν. Η χειρουργική επέμβαση γενικά οδηγεί σε επίλυση των συμπτωμάτων. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η πλήρης χειρουργική αφαίρεση δεν είναι δυνατή. Σε τέτοιες περιπτώσεις μπορεί να είναι απαραίτητη η θυριδοποίηση ή η τοποθέτηση παροχέτευσης.
Άλλη θεραπεία μπορεί να είναι η συμπτωματική και υποστηρικτική.

Ενδοσκοπική Αντιμετώπιση Ευμεγέθους Αραχνοειδούς Κύστης
Παρακάτω μπορείτε να δείτε τις προεγχειρητικές και μετεγχειρητικές μαγνητικές τομογραφίες ενός παιδιού 7 ετών με ευμεγέθη αραχνοειδή κύστη, διαταραχές συμπεριφοράς, πονοκεφάλους και συμπτώματα αυξημένης ενδοκρανίου πιέσεως. Ακολουθεί ολιγόλεπτο βίντεο με την επέμβαση. Περισσότερες πληροφορίες για το περιστατικό μπορείτε να διαβάσετε επιλέγοντας αυτόν το σύνδεσμο.
Αραχνοειδής κύστη, Arachnoid Cyst, Endoscopic fenestration, Ενδοσκοπική Αντιμετώπιση
Εγκάρσιες ακολουθίες μαγνητικής τομογραφίας προ και μετά του χειρουργείου
Αραχνοειδής κύστη, Arachnoid Cyst, Endoscopic fenestration, Ενδοσκοπική Αντιμετώπιση
Εγκάρσιες ακολουθίες μαγνητικής τομογραφίας προ και μετά του χειρουργείου
Αραχνοειδής κύστη, Arachnoid Cyst, Endoscopic fenestration, Ενδοσκοπική Αντιμετώπιση
Στεφανιαίες ακολουθίες μαγνητικής τομογραφίας προ και μετά του χειρουργείου
Στεφανιαίες ακολουθίες μαγνητικής τομογραφίας προ και μετά του χειρουργείου
Στεφανιαίες ακολουθίες μαγνητικής τομογραφίας προ και μετά του χειρουργείου
Endoscopic Fenestration of large Arachnoid Cyst

Processing video...